Προσοχή στους Καλικάντζαρους!

Ότι δεν γνωρίζουμε ή ότι δεν πιστεύουμε, δεν σημαίνει και πως δεν υπάρχει. Είναι πολλές οι φορές που η φαντασία όρισε την πραγματικότητα και άλλες ακόμα όπου η πραγματικότητα ξεπέρασε την φαντασία. Οι ιστορίες που μέσα στους αιώνες διηγείται με πάθος η παράδοση σε πείσμα των καιρών που επιτάσσουν λογικές κυνισμού και δογματισμού, είναι παράδοξο να μην αναφέρουν αλήθειες και γεγονότα. Το τι θα πιστέψεις η θα προσπαθήσεις να ερμηνεύσεις περιορίζεται μονάχα από τα όρια που θέτει η φαντασία σου…

Christmas Horror Movies

Τα Χριστούγεννα δεν έχουν μόνο καλά ξωτικά που κατασκευάζουν ακούραστα όλο τον χρόνο παιχνίδια, χαρούμενα ελαφάκια με φωτεινές μύτες η ένα ιδεατό κλίμα αγάπης και καλοσύνης, έχουν και την σκοτεινή πλευρά τους όπου δεσπόζουν φριχτά υποχθόνια πλάσματα, τρομαχτικοί αστικοί μύθοι, παρανοϊκοί δολοφόνοι και ο Krampus, ο δαίμονας αντι-Αη Βασίλης…

Αν δεν υπήρχαν θύματα δεν θα υπήρχαν θύτες…

Στις δυο πρώτες τάξεις του δημοτικού είχα δασκάλα την κυρία Χαρά. Η κυρία Χαρά ήταν η λατρεία των γονιών και ο φόβος των παιδιών. Όχι πως δεν την συμπαθούσαμε, νομίζω πως πλέον όλοι την θυμόμαστε με γλυκιά νοσταλγία, απλώς οι εκπαιδευτικές τις απόψεις ήταν κάπως…παράξενες.

The Whisperer in Darkness (2011)

Το αιώνιο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν πάντα οι φίλοι του  H. P. Lovecraft είναι ότι οι περισσότερες ταινίες που είναι βασισμένες σε κάποιο από τα εφιαλτικά διηγήματα του μεγάλου Αμερικανού συγγραφέα, είναι συνήθως μέτριες έως πολύ κακές. Δεν υπήρξε ποτέ αξιόλογη μεταφορά στη μεγάλη οθόνη κάποιας από εκείνες τις ανατριχιαστικές ιστορίες που όλοι έχουμε αγαπήσει, αλλά αυτό αντί να αποθαρρύνει τους φίλους του φανταστικού απλά μεγαλώνει τον πόθο τους για την μεγάλη στιγμή που ο κινηματογράφος θα τιμήσει τον Lovecraft όπως του αξίζει.

Here comes the war…

«Κάθε πόλεμος, όταν πλησιάζει, παρουσιάζεται σαν μια αναπόφευκτη πράξη αυτοάμυνας απέναντι σε ένα μανιακό δολοφόνο…»

- George Orwell (1903 – 1950)

Κώστας Τσάκωνας – Ένας όμορφος άνθρωπος

Όταν έχεις κάνει τρόπο ζωής το χιούμορ και την πλάκα, όταν επιλέγεις αυτή την ευχάριστη «φιλοσοφία» για να αντιμετωπίσεις κάθε δυσκολία, πιστεύω πως τίποτα δεν έχει την δύναμη να σε λυγίσει. Ούτε ο ίδιος ο θάνατος…

Βατικανό: Απόρρητοι Φάκελοι - The Vatican Tapes (2015)

Όταν γενικά ένα φιλμ προβάλλεται τόσο πολύ αρκετές ημέρες προτού κυκλοφορήσει, είναι σα να βρίσκεσαι σε μια τεράστια αγορά που όλοι πουλάνε κεράσια. Και τι κάνεις όπου ακούς πολλά κεράσια;

Ζούμε ανάμεσα τους!

Διάβασα κάπου πρόσφατα: «Όταν εμείς είχαμε πολιτισμό οι άλλοι ζούσαν ακόμη πάνω στα δέντρα και μας πετούσαν πράγματα στο κεφάλι… γι’ αυτό χαζέψαμε»! Σωστό μου φαίνεται…

Ο μπαμπάς μου ο Πυροσβέστης!

Όταν ήμασταν μικροί και πέφταμε πάνω σε όλους αυτούς τους ατελείωτους τσαμπουκάδες, έπρεπε να σκαρφιστούμε το μέσο ή τον τρόπο με το οποίο θα γλυτώναμε τις καρπαζιές. Ένα από τα πλέον διαδεδομένα επιχειρήματα ώστε να μην τολμήσει να σε πειράξει ο άλλος ήταν συνήθως το φανταστικό επάγγελμα του πατέρα, που υποτίθεται ότι προκαλούσε φόβο στους επίδοξους «καρπαζο-δότες». Τέτοια αγαπημένα επαγγέλματα ήταν ο «Αστυνομικός», ο «Πυροσβέστης» και γενικότερα οτιδήποτε φορούσε στολή…

Insidious: Chapter 3 - Παγιδευμένη Ψυχή: Κεφάλαιο 3 (2015)

Πες σε 3-4 φίλους σου να κρυφτούν μέσα σε ένα σκοτεινό σπίτι και βάλτους να πετάγονται ξαφνικά μπροστά σου φωνάζοντας «ΜΠΟΥ». Σίγουρα θα τρομάξεις. Αλλά αυτό δεν είναι ταινία…

Μου χαλάσατε το πρωινό…

Και εκεί που κάθισα χαλαρός και αγουροξυπνημένος μπροστά στον υπολογιστή να πιω το καφεδάκι μου, εμφανίστηκε κάποιος «μοχθηρός» με σκοπό να μου χαλάσει το πρωινό. Με λίγη έξυπνη αδιαφορία μπορώ να ξεγλιστρήσω. Έλα όμως που εμφανίζονται κι άλλοι αναπαράγοντας ενοχλητικά τις μοχθηρές διαθέσεις του πρώτου… Τι στο καλό; Βάλατε σκοπό όλοι να μας γαμήσετε την ψυχολογία;

Ευχή…

Η αρχή του Σεπτέμβρη μου έφερνε πάντα αυτή την ηλίθια αίσθηση «πείσματος» για τις ευχές που δεν δέχθηκα και που τόσο περίμενα κοιτάζοντας με αγωνία το κινητό μου. Η αυταπάτη μιας πραγματικότητας που θέλει τον χρόνο να φεύγει υπερβολικά βιαστικός και εμάς να περιμένουμε πάνω σε εκείνη την στιγμή που θεωρούμε πως ο χρόνος σταμάτησε και πως τίποτα δεν έχει αλλάξει. Έτσι, ξυπνώντας το παιδί μέσα μου, «κρατούσα μούτρα» και προσπαθούσα πάρα πολύ να ανταποδώσω την υποτιθέμενη αμνησία, να υποκριθώ τον επιδεικτικό ξεχασιάρη. Ποιος άλλωστε αντιλαμβάνεται την ματαιότητα σε όλα όσα πράττουμε σε όλη την διάρκεια της μικρής μας ζωής;

Wes Craven

Η αυλαία έπεσε οριστικά για έναν ακόμη ξεχωριστό και πολύ ταλαντούχο δημιουργό, ο οποίος έχει καιρό τώρα αποκτήσει ξεχωριστή θέση στις καρδιές των απανταχού φίλων των horror films. Ο Wes Craven δεν υπέκυψε στις παρανοϊκές και σκοτεινές «ορέξεις» κάποιου μανιακού δολοφόνου που στο τρελό του βλέμμα καίνε οι φλόγες της κολάσεως. Όχι… Αυτόν θα μπορούσε να τον αντιμετωπίσει! Ήταν η «κακιά αρρώστια» που χτύπησε ύπουλα και τον πήρε μακριά μας. Ο χειρότερος δαίμονας…

Το Πνεύμα του Κακού - Poltergeist (2015)

Οι βασικότεροι λόγοι ύπαρξης των remakes είναι η έλλειψη φαντασίας και φυσικά, τα χρήματα. Από την άλλη, αν υπάρξουν διαφορετικά κίνητρα, μπορούν να επιφέρουν κάτι αξιόλογο αν κατορθώσουν να εξελίξουν την ιστορία και αναβαθμίσουν οπτικά (και όχι μόνο) χρησιμοποιώντας την τεχνολογία, την αρχική δημιουργία. Επειδή όμως η σύγκριση του πρωτότυπου με το καινούργιο είναι αναπόφευκτη, θα πρέπει οι συντελεστές να έχουν πάντα κάτι νέο να πουν. Διαφορετικά το αποτέλεσμα είναι ταινίες σαν το «Poltergeist».     

Days Of Future Past

Lyubomir Bukov photography

Το καλοκαίρι είναι η εποχή που με φέρνει συχνότερα στο χθες. Μικρές στιγμές ιδρώτα και αναμνήσεων που επιφέρουν μεγάλες ανατριχιαστικές αλλαγές, σαν το πέρασμα του αλλόκοσμου κομήτη που μετατρέπει τους νεκρούς σε λαίμαργα ζόμπι, η αλλιώς η σκληρή υπενθύμιση ότι μεγαλώνω. Κάθε πισωγύρισμα όμως είναι και μια – έστω μηδαμινή- νίκη απέναντι στον χρόνο…

Κάθε στιγμή είναι μια υπέροχη ευκαιρία…

«Δεν ειν’ αργά, δεν ειν’ αργά ποτέ, φτάνει να θέλεις, να επιμένεις, να πιστεύεις…Για νέες ήττες, για νέες συντριβές, για όσα ποθείς μονάχα αξίζει να παλεύεις…»

ΝΑΙ στο ΟΧΙ, ΟΧΙ στο ΝΑΙ!

Οι οπαδοί του «ΟΧΙ» φρικάρουν γιατί θεωρούν πως δικαιώνονται οι οπαδοί του «ΝΑΙ» αλλά οι οπαδοί του «ΝΑΙ» σκυλιάζουν μήπως οι οπαδοί του «ΟΧΙ» αποδειχθούν πιο οπαδοί του «ΝΑΙ» από τους original οπαδούς του «ΝΑΙ» οι οποίοι διαδηλώνουν με πάθος υπέρ του «ΝΑΙ» για να κοντράρουν αυτούς που διαδηλώνουν υπέρ εκείνου του «ΟΧΙ» που δεν έχει καμία σχέση με το άλλο που δικαιώνει το «ΝΑΙ»…

Ο τρόμος της ευθύνης

Το πρόβλημα δεν είναι να δίνεις στον λαό το δημοκρατικό δικαίωμα μιας απόφασης (αυτό δεν είναι πρόβλημα). Το πρόβλημα είναι να μην του εξηγείς με κατανοητά επιχειρήματα τι πρόκειται να αποφασίσει…

Demonic (2015)

Όταν μια ταινία τρόμου διχάζει τόσο πολύ τον κόσμο και τους «κριτικούς» (θα μιλήσουμε γι’ αυτούς κάποια στιγμή), τότε πάντα μου κινεί το ενδιαφέρον. Γιατί πάντοτε σε αυτές τις περιπτώσεις (και όχι μόνο σε αυτές) η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση…

13 Sins (2014)

Το «13 Sins» είναι ένα «ιδιαίτερο» θρίλερ με εξίσου «ιδιαίτερα» κοινωνικά μηνύματα και ενδιαφέρουσες προεκτάσεις, που καταφέρνει γενικά να προβληματίσει. Πόσο καλά όμως τα καταφέρνει σαν ταινία;

Sir Christopher Lee (1922 – 2015)

Ο κόσμος είναι ένα άχρωμο και λιγότερο τρομαχτικό μέρος χωρίς τον άνθρωπο που τόσο μαγικά στοίχειωνε με την παρουσία του τα σκοτάδια μας…

Όταν είναι μεσάνυχτα και τα τηλεοπτικά «ζορίζουν»

Το εκνευριστικό, όταν με πιάνουν οι ανυπόφορες αϋπνίες μου, είναι ότι προσπαθώ να «δολοφονήσω» τον χρόνο μου με ότι παίζει αργά το βράδυ η τηλεόραση, με αποτέλεσμα η ανυπόφορη αϋπνία να οδηγεί στην ανυπόφορη βλακεία!

Βασίλης Καζούλης - Λευκός Ουρανός (2014)

27 ολόκληρα χρόνια μετά το «Μπλε Μωρό» αλλά ο χρόνος μοιάζει πραγματικά να έχει σταματήσει. Δεν ξέρω αν ο Billy κατάφερε επιτέλους να ξεχάσει την Φανή, εγώ όμως σίγουρα όχι! Πως θα μπορούσα άλλωστε να την ξεχάσω…

B.B. King: The King of the Blues…

Κάποτε, σε μια από εκείνες τις ατέλειωτες συζητήσεις που κάναμε με την παρέα που πλέον έχει εξαφανιστεί, κάποιος είχε πει πως είμαστε η καταραμένη γενιά. Η γενιά που είναι αναγκασμένη να αποχαιρετήσει όλους τους μεγάλους καλλιτέχνες, η γενιά που νιώθει περισσότερο το κενό ακριβώς γιατί είχε γνωρίσει όλους αυτούς τους μεγάλους καλλιτέχνες και ξέρει πως κανείς δεν θα τους αντικαταστήσει…

Και Α και ΟΥ…

Όταν έφτιαξαν κάγκελα στα γήπεδα προσπάθησαν να κλείσουν μέσα σε κλουβιά τα θηρία που έπρεπε να θρέψουν και να εκπαιδεύσουν. Τα κάγκελα έπεσαν όταν αυτά τα καλοθρεμμένα και πλήρως εκπαιδευμένα θηρία ήταν έτοιμα να απελευθερωθούν…

Bob Marley (6 Φεβρουαρίου 1945 – 11 Μαΐου 1981)

Emancipate yourselves from mental slavery

None but ourselves can free our minds…

Shit high and watch…

Ο Σωκράτης έλεγε: «Είναι δύσκολο να φτιάξει κανείς ένα έργο χωρίς να κάνει κανένα λάθος, αλλά δύσκολο είναι κι αν ακόμα φτιάξει κάτι αλάθητο να μην πέσει σε άδικο κριτή…».

Θανάσης Βέγγος (29 Μαΐου 1926 - 3 Μαΐου 2011)

Τα χρόνια περνούν και η απουσία του Θανάση Βέγγου στιγματίζει το ταλαίπωρο κορμί μιας κοινωνίας που της λείπουν αφόρητα τέτοιοι άνθρωποι. Έχω, αλλά δεν θα επιχειρήσω να πω περισσότερα. Ας επαναλάβω τα όσα έγραψα πριν 4 χρόνια. Έτσι κι αλλιώς πρόκειται για τον ηθοποιό που με μεγάλωσε, με έμαθε να εκτιμώ τον παλιό καλό & σωστό ελληνικό κινηματογράφο, έγινε πρότυπο, με κάνει να γελάω και να δακρύζω όσες φορές κι αν δω τις ταινίες του, ζήλεψα το ήθος του και χρησιμοποίησα κατά κόρον τις ατάκες του στα βαριά ραδιοφωνικά μου βήματα...   

"Oliver" Short Animation (2005)

Από εκείνες τις στιγμές που δεν έχεις (και δεν χρειάζεται) να πεις πολλά… Ένα short animation που τα 2.30 λεπτά του θα σου μείνουν αξέχαστα…

Δημήτρης Μητροπάνος - Πως η ανάγκη γίνεται ιστορία…

Τα χρόνια περνούν και έντονες απουσίες όπως αυτή του Δημήτρη Μητροπάνου γράφουν τη νέα (παράξενη μα πάντα αληθινή) ιστορία αυτού του ταλαιπωρημένου λαού. Μια ιστορία που έχει γίνει απόλυτη ανάγκη…

Νίκος Παπάζογλου: Εδω...στην Ρωγμή Του Χρόνου…

Όσο περνά ο καιρός, γίνεται όλο και πιο δύσκολο να συνειδητοποιήσω πως ο Νικάλας δεν βρίσκεται πια ανάμεσα μας... Πλησιάζει το καλοκαίρι και περιμένω και πάλι την αναγγελία της ημερομηνίας μιας ακόμα εμφάνισης του στον Λυκαβηττό. Θεωρώ πως μορφές σαν το Νίκο Παπάζογλου, πρέπει να τις αντιμετωπίζεις πάντα στον ενεστώτα...

Μάνος Ξυδούς (15 Μαΐου 1953 – 13 Απριλίου 2010)

Υπήρξε (και παραμένει) ένα από τα σημαντικότερα κεφάλαια στην ιστορία της ελληνικής μουσικής. Ο Μάνος Ξυδούς ήταν ένας κορυφαίος παραγωγός, ένας δημιουργικότατος καλλιτέχνης, ένας εξαιρετικός μουσικός και η παρουσία του στην μουσική είναι ήταν έντονη και σημαντική. Πραγματικά, βρίσκεται παντού...

Κατάνυξη

Από μικρό παιδί αυτή η περίοδος της Μεγάλης Εβδομάδας, ήταν η αγαπημένη μου. Σηματοδοτούσε την έναρξη της Άνοιξης, υπέροχα βράδια ποτισμένα με άρωμα χαμομηλιού, τις μοναδικές ίσως στιγμές που επισκέπτομαι την εκκλησία, την γαλήνη στην ψυχή μου, την προσμονή του καλοκαιριού. Μεγαλώνοντας άρχισα να κατανοώ την ειρωνεία της, να βιώνω την απολυταρχία της, να συλλογιέμαι το νόημα της, να αντιλαμβάνομαι τη μοναδικότητα της, να εκπλήσσομαι με την συμπεριφορά των «πιστών» που ύπουλα δοκιμάζουν ότι εγώ θεωρώ πίστη. Οι μεγάλες γιορτές της Χριστιανοσύνης καταδιώκονται από την ειρωνεία στην οποία τις καταδικάζουν όσοι πιστά τις ακολουθούν…

Πενήντα Αποχρώσεις του Γκρι (Fifty Shades of Grey) – 2015

Πώς να «δολοφονήσεις» 125 λεπτά από την ζωή σου…

Ο Λαβύρινθος του Πάνα (El Laberinto del Fauno) 2006

Στο 1944 ο Ισπανικός εμφύλιος φθάνει στο τέλος του, όμως ο Καπιτάν Βιντάλ κυνηγά ακόμα τους αντάρτες στα δάση, αναζητώντας την λύτρωση από το φάντασμα του αυταρχικού πατέρα του που πέθανε στο μέτωπο. Προσκαλεί την έγκυο σύζυγο του μαζί με την θετή του κόρη σε μια επαρχιακή άκρη στο πουθενά, έναν ιδανικό τόπο φυγής για την μικρή Οφηλία, η οποία αναπτύσσοντας μια προβληματική σχέση με τον πατριό της, θα ανακαλύψει ένα μυστικό υπόγειο κόσμο στο κέντρο ενός ερειπωμένου λαβύρινθου. Ο τερατόμορφος (Φαύνος) φύλακας του, θα της πει μια ιστορία για μια πριγκίπισσα που κάποτε χάθηκε στον κόσμο των θνητών. Μπορεί η Οφηλία να είναι η μετενσάρκωση της πριγκίπισσας; Τρεις σκληρές δοκιμασίες ως το τέλος του παραμυθιού, θα μας βοηθήσουν να  φτάσουμε στην ετυμηγορία…

Κάποτε ήταν μεγάλη υπόθεση το ραδιόφωνο...

Αναδημοσίευση (το έγραψα το 2010...Ακόμα φρέσκο μου φαίνεται. Γι αυτό και κράτησα το σχόλιο του "ανώνυμου" αναγνώστη...)

Whiplash - Χωρίς Μέτρο (2014)

Ένα πραγματικό διαμάντι του ανεξάρτητου αμερικάνικου κινηματογράφου, μια δυνατή εμπειρία γεμάτη ένταση και ρυθμό και ένα συγκλονιστικό 9λεπτο, καταδικασμένο να γίνει κλασικό, που θα θυμάσαι για πολύ καιρό. Το «Whiplash» είναι η απόλυτη έκπληξη της χρονιάς…

4 «Ιδιαίτερες» ταινίες

Όσο περνούν τα χρόνια και όσο ακολουθούν εκατοντάδες νέες κυκλοφορίες, κάποιες ταινίες εξαφανίζονται και σταματά η προβολή τους. Μοναδική ευκαιρία να τις θυμηθούμε (η να τις μάθουμε) είναι είτε κάποιες μεταμεσονύχτιες τηλεοπτικές προβολές, είτε κάποια ξεχωριστά αφιερώματα (όπως αυτό) που σκοπεύουν να «σκαλίσουν» τη μνήμη μας και να αφυπνίσουν ξανά την συνείδηση μας. Γιατί αυτές οι τέσσερεις ταινίες στις οποίες θα αναφερθώ, είναι κάτι παραπάνω από απλές ταινίες…

Ντέμης Ρούσσος (15/06/1946 – 25/01/2015)

Στην Ελλάδα είναι ελάχιστοι αυτοί που γνωρίζουν ή ασχολούνται με τη μουσική της ιστορία. Σε αυτό, τον μεγαλύτερο ρόλο παίζει η έλλειψη μουσικής παιδείας και ανθρώπων που θα μπορούσαν να την διδάξουν (τα γνωστά θέματα με το ραδιόφωνο) και φυσικά, η αδιαφορία κυρίως νεότερων «αφτιών», για αυτή την ιστορία. Κρίμα… Γιατί ο Ντέμης Ρούσσος εκπροσώπησε με ποικίλους τρόπους στο εξωτερικό αυτή την χώρα, διαφημίζοντας και τιμώντας τη μουσική και τον πολιτισμό της…

Wonky Doll and the Echo - Pleasant Thoughts (2012)

Πιάνω συχνά τον εαυτό μου να αναρωτιέται: τι είναι αυτό που μαγεύει τόσο πολύ τις αισθήσεις μου κάθε φορά που «προσκρούω» επάνω σε κάτι που μεταδίδει 80’s ηχοχρώματα; Η απάντηση δεν είναι απλή. Μπορείς να πεις πως είναι η γλυκιά μελαγχολία απέναντι σε κάτι μοναδικά αυθεντικό, η ρομαντική αισθητική που χαρακτηρίζει μια διαχρονική γενιά, η ανάγκη μου να βιώσω ξανά μουσικά «ψήγματα» εκείνης της εποχής χωρίς να επαναλάβω κάποιο άκουσμα ή ίσως, η νοσταλγία των αντιφατικών συναισθημάτων που πάντα προκαλούσε η τέχνη εκείνης της δεκαετίας σε κάθε της έκφανση. Όπως και να έχει, οτιδήποτε μεταδίδει κάτι απ’ όλα αυτά, με παρασύρει στην γοητεία του…

Παράδοξα Διλήμματα

5 ημέρες πριν τις εκλογές και η όποια λογική φαίνεται να καταλήγει και πάλι στον κάδο των αχρήστων, εκεί που την πετούν τις περισσότερες φορές τα πρόβατα με την ευνουχισμένη αξιοπρέπεια και την εκπορνευμένη ηθική. Ο Έλληνας λόγω της αδιαφορίας, της ανεντιμότητας, της εθελοτυφλίας και της έλλειψης σεβασμού, είναι δυστυχώς, καταδικασμένος…

As Above, So Below (2014)

Η ιστορία του «Οπως Ψηλά, Ετσι και Χαμηλά» περιστρέφεται γύρω από την Scarlet Marlowe (Perdita Weeks) και το πάθος της να ανακαλύψει στις σκοτεινές και μυστήριες κατακόμβες του Παρισιού τον τάφο του συγγραφέα και αλχημιστή Nicolas Flamel, όπου υποτίθεται πως κρύβεται η περίφημη Φιλοσοφική Λίθος. Το εγχείρημα της ακολουθεί ο Benji (Edwin Hodge) που θέλει να κινηματογραφήσει την προσπάθεια της…

Deliver Us From Evil (Ξόρκισε το Κακό) – 2014

Το 2010 στον πόλεμο του Ιράκ, τρεις Αμερικανοί πεζοναύτες ανακαλύπτουν έναν παράξενο υπόγειο χώρο όπου τους περιμένει κάτι πολύ τρομαχτικό. Τέσσερα χρόνια αργότερα στη Νέα Υόρκη, μια μητέρα που φαίνεται να βρίσκεται σε ανεξέλεγκτη κατάσταση, πετάει το μωρό της στην φωλιά ενός λιονταριού στον ζωολογικό κήπο, ενώ την παρακολουθεί μια μυστηριώδης ανθρώπινη φιγούρα με πρόσωπο καλυμμένο με κουκούλα. Ο αστυνομικός επιθεωρητής Ralph Sarchie (Eric Bana) ενώνει τις δυνάμεις του με έναν ανορθόδοξο ιερέα που ειδικεύεται στους εξορκισμούς (Edgar Ramirez) και μαζί προσπαθούν να ανακαλύψουν τι ακριβώς συμβαίνει…

Party dogs

Το ξημέρωμα του 2015 βρήκε τον κόσμο να ανοίγει ανυπόμονα τα δώρα κάτω από το δέντρο (όσοι είχαν δέντρο και όσοι μπόρεσαν να κάνουν η να πάρουν δώρα – έτσι για να μην το θεωρούμε δεδομένο), όμως τα πακέτα με τα πολύχρωμα περιτυλίγματα δεν έκρυβαν τρενάκια, κουκλίτσες, σκουφάκια η κάλτσες, αλλά ψηφοδέλτια! Υποδεχόμαστε τη νέα χρονιά με την γνωστή ποδοσφαιρική πεποίθηση: Δεν παίζω καλά, είμαι όμως καλύτερος…