crawl

Somewhere over the rainbow...

koumpia

Παρασκευή 1 Ιουνίου 2018

Χαμογέλασες και ήρθε το καλοκαίρι…


Το παράθυρο μένει μισάνοιχτο εδώ κι ένα χρόνο ίσως γιατί φοβάται ν’ ανοίξει περισσότερο μήπως συναντηθεί με την πραγματικότητα. Άραγε τι να συμβαίνει εκεί έξω τόσες ημέρες που έχω να κοιτάξω;

Παρασκευή 27 Απριλίου 2018

Δεν πρόλαβα…


Ήταν μια αφόρητα όμορφη ημέρα και με είχε κυκλώσει μια παράλογη αισιοδοξία, ο μανδύας όπως λένε του δειλού, και ενώ το αλάνθαστο τελευταία, ένστικτό μου, η καρδιά μου, κάθε κύτταρο στο κορμί μου, φώναζαν αυτό που συνέβαινε, αφέθηκα στην πλάνη της αισιοδοξίας και άφησα για μια ακόμη φορά να γλιστρήσει από τα χέρια μου μια ακόμα αίσθηση πικρής ευκαιρίας…

Τρίτη 17 Απριλίου 2018

Αν είχα ένα κομμάτι ζωή… (Gabriel García Márquez)


Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ…

Τρίτη 20 Μαρτίου 2018

20/3


"Με την βροντή υπήρξαμε, με την βροντή ερωτευτήκαμε, υπόκωφα χανόμαστε. Χωρίς μάχη. Στους φόβους δοσμένοι..."
(Θ.Α.)

Δευτέρα 12 Μαρτίου 2018

Ζωή…


Η βάρκα είχε το όνομα «Life» και ήταν εκεί, μισοβυθισμένη, παραμελημένη, σκουριασμένη, απογοητευμένη. Όμως το έβλεπες, σίγουρα το ένιωθες, πως αρκούσε μονάχα ένας «σωστός», γεμάτος αγάπη για το επάγγελμα του μάστορας, για να την επαναφέρει μεμιάς στην ζωή που της είχε δωρίσει το όνομα της. Ένας «μάστορας» την βύθισε, ένας «μάστορας» μπορούσε να την σώσει…

Τρίτη 27 Φεβρουαρίου 2018

Σιωπή…


"Όταν δεν έχεις κανέναν να του φτιάξεις ένα φλιτζάνι τσάι, όταν κανείς δεν σε χρειάζεται, τότε πιστεύω ότι η ζωή έχει τελειώσει…".
- Audrey Hepburn

Πέμπτη 15 Φεβρουαρίου 2018

Τετάρτη 31 Ιανουαρίου 2018

Τετάρτη (Super Dooper Blue Blood Moon)…


Υπέροχο  φεγγάρι απόψε. Αντικείμενο πόθου, ύστατη ελπίδα, μυστικιστική ερωτοτροπία. Σα να παρατηρείς κουκλάκι να κοιμάται: τόσο σιωπηλό, τόσο όμορφο, τόσο λατρευτό, τόσο ποθητό... Τόσο κοντά σου μα και τόσο αφόρητα μακριά σου...

Κυριακή 28 Ιανουαρίου 2018

Κυριακή...


Ξύπνησα με την επιθυμία αποτυπωμένη στο μυαλό μου και τόλμησα να την μεταδώσω σε μήνυμα. Είχε ξημερώσει ελπίδα και το φως του ήλιου εισχωρούσε ζεστό από το παράθυρο που ξέχασα τη νύχτα ανοιχτό. Δεν είχα τίποτα απολύτως να κάνω εκτός από σχέδια που γυρόφερναν όλη τη νύχτα στα όνειρα μου…

Σάββατο…


Το πλοίο με κοιτούσε μεγαλόπρεπο και γεμάτο αναμνήσεις, όμως το χρώμα του είχε ξεθωριάσει με έναν επώδυνα μελαγχολικό τρόπο που έβαζε την καρδιά σε αφόρητη δοκιμασία…

Σάββατο 13 Ιανουαρίου 2018

413


«Βασίλη…» μου φώναξε ο παππούς από το απέναντι κρεβάτι μόλις με είδε να μπαίνω φουριόζος στο δωμάτιο του νοσοκομείου. «Βασίλη…Έλα να με βοηθήσεις…»
«Δεν είμαι ο Βασίλης παππού…» του απάντησα χαμογελώντας με εκείνο το χαμόγελο προσποιητής κατανόησης, που στην ουσία φανερώνει ενόχληση.
«Δεν είσαι…» είπε ο παππούς και χαμήλωσε το βλέμμα.
«Όχι, λυπάμαι…» του απάντησα. Δεν ήξερα ότι ο παππούς έπασχε από Αλτσχάιμερ, νόμιζα πως πράγματι με είχε μπερδέψει με κάποιον Βασίλη.
«Δεν είσαι…» επανέλαβε χαμηλόφωνα. Έπειτα δυνάμωσε την φωνή, με κοίταξε κατάματα και είπε: «Γιατί δεν είσαι ο Βασίλης
Όλα Τα Γίδια Είναι Ίδια - olatagidia.blogspot.com